Ola Olanda,

Even een uitrust momentje om alle gebeurtenissen te laten bezinken.
Want wat hebben we al veel meegemaakt. Te beginnen met onze vlucht.
We waren al rond 5 uur in Parijs. Na 3 uur en vele wuifjes naar ouders,
kwamen we de beveiliging door. Kletsend gingen we in de rij staan, wachtend om
het vliegtuig in te gaan, toen we werden aangesproken een man uit Parijs die vloeiend
Nederlands kon spreken. Een aardige man, maar tegelijk ook een beetje raar. We wilden liever niet naast hem zitten.. Máár toen kwamen tussen roemenen (zigeuners?) te zitten. Nou, we zijn nog nooit zo hard uitgelachen. Ze waren niet te verstaan, belahve een paar woorden engels, maar het was duidelijk dat ze het over ons hadden. Ongeveer het halve vliegtuig keek ons aan. Zijn wij aliens? ;) Verder ging de vlucht goed!
Maar toen kwamen we achter een hééél groot probleem. Als laatste aangekomen bij de uitcheckbalie, bleek Marlon der ID weg te zijn. Paniek! Nergens te vinden en dat betekent dat je het land niet in mag. Dus Marlon met bewaker terug naar het vliegtuig, Hanna ondertussen volop de tas onderzoeken. Gelukkig bleef de frans-nederlandse vriend bij ons. ( hij was toch wel aardig haha ) Marlon kon haar ID niet vinden in het vliegtuig, maar toen opeens had een man hem gevonden onder onze stoel. Relieved! Aangekomen in de aankomsthal stond Cipri ( een man van het weeshuis ) en vriend ons op te wachten. Ook onze vriend kreeg een lift, uiteindelijk zaten we dus toch nog naast hem ^^. Onze taxichauffeurs kenden al een paar nederlandse woorden: 'kaaskoppen' en 'ga toch fietsen'.
Het huis is super mooi, groot en in het centrum van Targu Mures. De mama van toen kon geen woord engels maar was wel heel lief! Elke dag is er een andere mama die zorgt voor de kinderen. Na een lange dag gingen we om 2 uur slapen.

Vanochtend bij het ontbijt, ontmoette we de nieuwe mama en de twee jongste jongetjes, Robbie (3) en Kevin (2). Ze zijn echt heel lief! De rest van de 'familie' is nu Bucharest, en komen morgenmiddag thuis. Na het ontbijt gingen we met z'n 2en even Targu Mures verkennen. Mooie, oude, kleurrijke staden heeeerlijk weer! 's Middags gingen we met Christina ( een oprichster van veel projecten onder wezen hier in de buurt ) en haar man naar een appartement waar 6 volwassen meiden die hun hele jeugd in verschillende weeshuizen hebben doorgebracht. Onder hele zware omstandigheden! Ze vertelde hun ons verhaal, wat erg aangrijpend was. Zo begon één van de meiden te huilen omdat ze eigenlijk niemand had en van de ander wilde de familie niks afweten! Ze vonden het fijn dat ze even gezelschap hadden, en wilde graag met ons op de foto ( zie foto's ). Een van de meisjes, met als toekomstdroom nagelspecialist te worden, wilde graag Marlons nagels doen haha. Het was een heftige en mooie middag. We zijn net klaar met avondeten, wel eventjes wennen hoor ;) Vanavond nog even sightseeing doen, en morgenochtend lopend naar de kerk van Christina.

We laten snel weer wat van ons horen!

s?rut, Marlon en Hanna